sevgiyle küçülmekten korkma

-Sevgiyle küçülmekten korkma- diye bir öğüt hatırladığım günden beri içimde bir burukluk ki sorma.

Bir şeyleri alabilmek için rehin bırakılması gereken bir şeylerim var mı sahiden,
kimliğim tamam ama benim değilmiş gibi
Naftalin basmayı sevdiğim içimin limanları..

Ayrım yapamayan bir yanı oluyor insanın, gerçeği.
Sonraları gerçeği bir ihtiyar heyeti üyesinin iskemlesi olarak kullandığında şaşırma gibi bir gereksinim

Birlikte yürümeyelim diye bu dar yaşamlar..

Severek okuduğum kitap isimlerim vardı benim:
*bir sen yakınsın uzakta kalınca-gibi..

Fazla içe çekilen denizler gibi olduğumdan için bir önemi yoktu.
Sevgiyle küçülürdü her iç.
Bütün tavırların son basamağından rahat bırakabilirsin kendini..
Bırakmanın yönü mü olur?
Bir salıştır, nefesi özgür.

Tütsüdür akşamın mezarında..da da da..